Αδικοπραξίες

Γκαλογιάννη, Βάσω and Μαστροστέργιος, Στέφανος (2011) Αδικοπραξίες. BSc thesis, ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας.

Text D57_2011.pdf Restricted to Registered users only Available under License Creative Commons Attribution Non-commercial No Derivatives. Download (4MB)

Abstract

Στις σύγχρονες κοινωνίες εμφανίζονται καθημερινά αναρίθμητες περιπτώσεις πρόκλησης ζημιών σε πρόσωπα, σε πράγματα ή και στην περιουσία καθεαυτή ως συνέπεια της κοινωνικής συμβίωσης και των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Ο προσδιορισμός του προσώπου, που θα επιβαρυνθεί τελικά με τις οικονομικές συνέπειες μιας ζημίας (αν δηλαδή θα είναι τελικά αυτός που ζημιώθηκε ή ένας τρίτος) αποτελεί βασική αποστολή του δικαίου της αστικής ευθύνης. Στο πλαίσιο αυτό, το αίτημα για ελευθερία ανάπτυξης της ανθρώπινης δραστηριότητας και το αίτημα για ασφάλεια και κατοχύρωση απέναντι στους κινδύνους που συνεπάγεται αυτή η δραστηριότητα αποτέλεσαν τους δύο πόλους, ανάμεσα στους οποίους κινήθηκε πάντοτε το δίκαιο της εξωδικαιοπρακτικής ευθύνης, στην προσπάθειά του να συμβιβάσει τα αντιτιθέμενα συμφέροντα, καθορίζοντας σε ποιον, με ποιες προϋποθέσεις και σε ποια έκταση θα επιρριφθεί τελικά η ζημία που προκλήθηκε. Οι σύγχρονες έννομες τάξεις εκκινούν από την ιδέα, ότι καθένας πρέπει να επωμίζεται τις οικονομικές συνέπειες της ζημίας που έπαθε και επομένως η παροχή σ' αυτόν αξίωσης για αποζημίωση εναντίον κάποιου τρίτου προϋποθέτει την ύπαρξη ιδιαίτερων λόγων που να δικαιολογούν τη μετακύλιση της ζημίας από τον ζημιωθέντα στον τρίτο. Σήμερα, τα σημαντικότερα κριτήρια καταλογισμού σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η υπαιτιότητα και η διακινδύνευση. Η έννομη τάξη επιρρίπτει σ' όποιον προκάλεσε μια ζημία την υποχρέωση να την αποκαταστήσει όταν η ζημία προκλήθηκε α) από (παράνομη και) υπαίτια συμπεριφορά του δράστη (υποκειμενική ευθύνη) και β) από την πραγμάτωση των ιδιαίτερων κινδύνων κάποιας από τις πηγές κινδύνων του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού (μέσα μεταφοράς, ηλεκτρισμό, πυρηνική ενέργεια, εύφλεκτες και εκρηκτικές ύλες, χημικές ουσίες κτλ.) που κατέχει ο «δράστης», ανεξάρτητα από το αν η πρόκληση της ζημίας οφείλεται σε υπαιτιότητά του ή όχι (ευθύνη από διακινδύνευση) . Ειδικότερα η αδικοπραξία ως νόμιμος λόγος ευθύνης προς αποζημίωση αναπτύσσεται διεξοδικά στα άρθρα 914 - 938 του ΑΚ, στα οποία παρατίθενται οι λόγοι που συνιστούν το πραγματικό της αδικοπραξίας. Σήμερα η περιπτωσιολογία των αδικοπραξιών ποικίλει και ο αριθμός τους έχει πολλαπλασιαστεί ανησυχητικά εξαιτίας κυρίως των αυτοκινητικών ατυχημάτων, τα οποία αποτελούν μάστιγα για την κοινωνία με πληθώρα κοινωνικοοικονομικών επιπτώσεων. Ο νομοθέτης έχει δώσει μεγάλη βαρύτητα στις αδικοπραξίες που προσβάλουν τη ζωή, την σωματική ακεραιότητα και την υγεία, τα οπoία αποτελούν θεμελιώδη έννομα αγαθά, τα οποία προστατεύονται από το Σύνταγμα, ενώ η προσβολή τους επισύρει ποινές σύμφωνα με το ποινικό δίκαιο.

Item Type:	Thesis (BSc)
Corporate Creators:	Σερδάρης Παναγιώτης
Uncontrolled Keywords:	Αδικοπρακτική ευθύνη, Παραγραφή αξίωσης, Αστικός Κώδικας,
Subjects:	Α > Αστικό δίκαιο
Divisions:	Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας > Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων (Κοζάνη)
Depositing User:	Προσωπικό Καταθετηρίου
Date Deposited:	22 Apr 2015 10:29
Last Modified:	22 Apr 2015 10:29
URI:	http://anaktisis.uowm.gr/id/eprint/2473

Ενέργειες (απαιτείται σύνδεση)

View Item